منطق بیان

همیشه یعنی همیشه؛ همیشه باید خدای را یاد نمود در جان و زبان و از او درخواست اصلاح امور را داشت؛ چه که انسان به همه چیز احاطه ندارد و همه چیز را دانا نیست؛ پس از او خواهش کنیم و البته خواهش بهترین ها را هم داشته باشیم؛ مادیات هر چند که گاهی ضروری هستند اما همیشه بهترین نیستند؛ پس اگر مادیات را از خدا خواستاریم، از همو خواستار بهترین اثر از این شیء برای تحقق کمال انسانی و نجات خود باشیم.

هدف دین، سالم سازی عمل انسان است؛ البته اما این سالم سازی و پاک سازی را از فکر او آغاز می نماید؛ پس کردار سالم انسانی همراه با فکر سالم است که مراد دین است و تحقق کردار از کانال فکر سالم برای دین ارزشمند خواهد بود.

درباره ی درختکاری اما در متون دین دستور ویژه ای وارد شده که البته نشانگر اهمیت ویژه ی دین به امر درختکاری است که حتی در حساس ترین لحظات خواستار حفظ زمین از انسان است و چنین بهانه ای را پذیرا نیست که انسان بگوید امروز را به تفریح می پردازم و در این راستا درختان و گیاهان را نابود سازد بلکه متون دین خواستار اهتمام ویژه به طبیعت است و هر گونه سهل انگاری در این زمینه را نمی پذیرد بلکه بر اهتمام به آن سفارش می کند.

یکی از گزاره هایی که دین بر آن تاکید دارد، سفر کردن است؛ گاهی سفر کردن به قصد تفریح است و البته گاهی سفر به قصد عبرت گرفتن از پیشینیان.

آنچه که در قرآن کریم در مورد سفر بدان تاکید شده و مورد توجه قرآن کریم است، سفر برای پند گرفتن از زندگانی پیشینیان است؛ البته این بدین معنا نیست که سفر برای غیر آن مورد تاکید دین اسلام نیست بلکه مقصود این است که یکی از اهدافی که باید در پاره ای از سفرها مد نظر قرار گرفته شود، پندگرفتن است؛

با دقت در اینکه گیاهان برای خود برنامه ای دارند که در زمستان به یک شکل و در بهار به شکلی دیگر دیر می آیند، آموختم که انسانی هم باید برای خود برنامه داشته باشد و بر اساس آن حرکت نماید تا مسیر تکامل خود را گم نکند و به سمت جلو حرکت نماید.

اینکه یک گیاه باید در زمین مناسب باشد و از هوای خوب استنشاق کند و محیط مناسبی باید تا بتواند آن گیاه به طور شایسته رشد نماید و میوه ی نیکویی دهد، به من آموخت که یک انسان اگر بخواهد، به کمال خود و به انسانیت خود دست یابد، باید آموزگار خوب، کتاب خوب  و فضای خوبی را داشته باشد تا بتواند رشد خوبی داشته باشد؛

با رویش یک گیاه و گل زیبا بر یک سنگ سخت در بهار، ذهنم سریعا منتقل می شود به اینکه اگر این گل با وجود نواقصی در نیازهای خود، چنین توانسته از این سنگ سر برآورد، پس من هم می توانم با تلاش و همت خود و توکل بر خدای متعال حتی با وجود کاستی هایی در محیط خود، به هدف خود دست یابم.

گاهی در بهار می بینم که گیاه و گلی زیبا بر پاره سنگی یا لابه لای شکافی در بین یک جسم سخت رشد کرده است و از آن می آموزم که خدای متعال هم قادر بر آن است که از دل سنگ شده ی من به وسیله ی گناه، گل زیبای ایمان و تقوا را رشد دهد؛

از رویش گیاهان در نوروز و بهار باید فراگرفت که هیچ گاه نباید ناامید شد و همیشه باید به روزی که در آن سختی به آسانی و راحتی تبدیل می شود امیدوار بود؛ انسان دین دار باید بداند که همچنان که گیاهی که خشک است و شبیه جسم بی روح،

با دقت در اینکه گیاهان برای خود برنامه ای دارند که در زمستان به یک شکل و در بهار به شکلی دیگر در می آیند، آموختم که انسانی هم باید برای خود برنامه ای داشته باشد و بر اساس آن حرکت نماید تا مسیر تکامل خود را گم نکند و به سمت جلو حرکت نماید.

نوروز که فرصتی نیک برای دید و بازدیدها است، نباید از این غافل شد که اگر شخص دین دار باشد و بخواهد رفتار مؤمنانه داشته باشد باید به این نکته توجه داشته باشد که در این دید و بازدیدها لازم است که مایه فخر و زینت باشد که ادب رفتاری و البته ادب در سخن او نمونه باشد.

یکی از روش های نیک در آغاز سال نو سفر و گردش است که البته بسیار بجا و نیت؛ انسان در سفر ممکن است تجارب زیادی به دست آورد؛ در سفر روش مدیریت را فرا می گیرد؛ در گردش و سفر روش رفتار با دیگران فرا می گیرد؛ در سفر، انسان از خود کسالت را دور و شادابی را به خود هدیه می دهد.

در ایام عید، خویشان و نزدیکان بسیار به دیدار یکدیگر می روند و البته این امر بسیار پسندیده است _ هر چند که در غیر ایام نوروز هم باید چنین باشد _ ولی باید به یک امری ظریف توجه نمود و آن این است که اگر خانواده ای را می شناسیم از نزدیکان خود که وضع اقتصادی یا فکری مناسبی ندارد

شاید در عصر حاضر صله رحم یک باری بر دوش پاره ای از افراد باشد و بسیار بر آنان سخت است که بخواهند با خویشان خود در ارتباط باشند به ویژه در ایام نوروز که این مسئله شدت میابد؛ اما باید بدین امر وجه نمود که دوری از خویشان و ترک صله رحم هر چند که این مسئله به خودی خود در اسلام امری ناپسند است

در ایام نوروز که صله رحم جلوه ی دیگری می یابد و کمی پررنگ تر می شود باید گفت که در این ایام سخنان بی اساس و شایعه رونقی بیش از پیش میابند.

قرآن کریم در مورد روش برخورد با شایعه ها به ویژه آن شایعاتی که شرف و آبروی مؤمنان را هدف قرار داده است، چنین می فرماید: 

نگاه به کشاورز کردم دیدم که برای روئیدن محصولی مانند گل یا درختان و گیاهانی که میوه ای شیرین و خوش رنگ می دهند، چگونه یک کشاورز، زمین را شخم می زند و آن را زیر و رو می کند تا بعد از آن شایسته ی قرار دادن دانه ی گیاه را در آن باشد تا آن گیاه بتواند در آن رشد کند و به ثمر برسد و الا زمین ناشایست مناسب روئیدن دانه نیست و نتیجه نخواهد داد. 

در ایام نوروز فراموش نکنیم که عید راستین برای یک انسان زمانی محقق می شود که در آن روز از مسیر انسانیت و حقیقت خارج و منحرف نشود؛ پس اگر در ایام نوروز دچار معصیتی شدیم، باید بدانیم که آن روز روز حزن است نه روز عید و شادی؛ چرا که با آن گناه، در آن روز از مسیر انسانیت و راه درست و همچنین از حقیقت خارج شده ایم؛

شاید بسیاری این پرسش برای آنان مطرح شود که در گرما چه کسی توان روزه گرفتن دارد؛ روزه گرفتن برای ما نیست بلکه برای آنانی است که بی کار هستند و در هوای خنک و خوب زندگی می کنند.

اما باید گفت که زمانی که روزه تشریع شد، پیامبر اکرم (ص) در سیبری زندگی نمی کردند بلکه در جزیره العرب بودند و گرمای طاقت

اینکه بگویی که «ایاک نعبد و ایاک نستعین» (1) و با نگاهی ساده لوحانه بگویی من از هیچ کس جز خدا طلب استعانت نمی جویم؛ پس به پزشک نمی روم و از دیگران درخواست چیزی ندارم و کار هم نمی کنم؛ چرا که من فقط خدا را می پرستم و فقط از او یاری می طلبم و این ها همگی شرک است و مخالف آیه، سخنی نادرست است.

زندگی مشترکانه همسران، شاید گاهی با انواع زیاده خواهی ها و حرص همراه است؛ که گاهی هم بدان متوجه نمی شویم؛ اما در حقیقت، زیاده خواهی است که می تواند زندگی مشترک را تحت الشعاع قرار دهد و زندگی را متلاشی و یا به وادی تلاشی و ایجاد حالت نیتی در طرفین به داشته ها و در نتیجه سردی رابط همسرانه بینجامد.